«Жеңіл аутокөлікпен зымырап келе жатқанымызда, қарама-қарсы бағытта кәдімгі велосипедті тізгіндеген қарияға назарымыздың еріксіз ауғаны.
Жымпитыдағы кең көшенің жиегімен бойын тік ұстаған қалыпта «шайтанарбасын» зырылдатып барады. Жанымдағы ауыл азаматтарының бірі «Өзіміздің Опекең ғой, күндегі әдеті» дегені. Үлкен кісімен бірер ауыз тілдессек деген оймен, көлікті кері бұрғызуға тура келгені. Велосипед мінген қария қарасын да көрсетпей кетіп қалыпты. Ауыл шетіндегі үйіне бардық. Әлгіндегі қария ауласындағы қазан-ошақты тұтатып отыр.
Бізді көрісімен, шаруасын қоя сала «шәйіңді демде» дегендей бәйбішесіне ишарат жасағаны. Жүрісі ширақ, сөзі де нақты. Асығыстау екенімізді айтып, әрең көндіргендейміз. Қариямен аз-кем дидарластық. Опағали Кенбаев бүгінде 77 жасқа иек артқан жан. Кеңестік дәуірде колхоз малын бағып, трактор тізгіндеген. Ширек ғасыр қой малын баққан еңбекқор жан ауылдастары арасында да құрметті. Зайыбымен жеті ұл-қыз тәрбиелеп өсірген қария велосипедті күнделікті пайдалануды жеті жасынан бастаған екен. 70 жылға жуық уақыт велосипед тізгіндеу екінің-бірі пешенесіне жазылмаса керек. «Достығыңыздың 70 жылдығы құтты болсын, аға!» дедік қоштасар сәтте үлкен кісіге әзілдеген болып.
Сәндібек Жомарт,
Сырым ауданы
