...Сол жылы ерте көктемде өңір басшылығы маған іргелі бір мекеменің тізгінін сеніп тап-сырғандықтан, жаңа қызметке білек сыбана кірісіп, алты ай жазды бел жазбай жұмыспен өткізіп едім. Ең әуелі, кадрларды елеп-екшеп, тамыр-таныстықпен кездейсоқ келіп қалып, ортақ іске жарытымды пайдасы жоқ, құр әншейін кіріп-шығып күн өткізіп жүргендерден арылып, олардың орнына қолынан іс келеді-ау деген үш-төрт адамды қызметке алдым. Сосын іле-шала жиырма жылға жуық жөндеу көрмеген кеңсені күрделі жөндеуге кірістік.
Мені үшбу қызметке тағайындамақ ниетпен әңгіме-дүкен құрып отырып облыс басшысы:
– Сізге сеніп тапсырғалы отырған мекеме кеңсесінің көптен жөндеу көрмегендігінен хабардармын. Бірақ солай екен деп, облыс бюджетінен ақша бөлінеді-ау деп ойлап қалмаңыз. Тап қазір қазынада қаржы онсыз да тапшы. Сол себепті жөндеу жөнінен менен бір тиын көмек күтпеңіз. Осы өңірде туып-өскен азаматсыз, оның үстіне өз салаңызға қатысты танымал мамансыз. Сондықтан жаңа қызметіңізге шынайы жанашырлықпен кірісіп, жоқтан бар жасап, барды ұқсатып, жаңа мен айтып өткен қадау-қадау міндет-мақсаттарды жүзеге асыру үшін сіз тез арада бір қолдың саласындай, бір атаның баласындай ұйымшыл ұжым қалыптастырады деп сенемін, – деп пысықтаған-ды.
Әңгіменің толық нұсқасын "Орал өңірі" газетінің №16 санынан оқи аласыздар.
Бауыржан Ғұбайдуллин,
zhaikpress.kz
