Еліміздегі бүгінгі ауылдар, мұндағы тұрғындардың күнделікті тыныс-тіршілігі сырттай қарағанда бір-біріне өте ұқсас, әрі бір-бірінен алып-жұлып бара жатқандай өзгешелігі жоқ секілді. Расында да, солай ма? Шынтуайтына келгенде, бұл мәселе терең зер сала, үңіле қарағанда, ғибратты ғұмыр кешіп, ерен еңбек ету дағдысын қалыптастырған, халықтық дәстүрден қол үзбей, оны бүгінгі заман талаптарымен үндестіріп жатқан ауылдар мен оның тұрғындары да аз емес секілді. Айталық, біз ежелден жылқы құмар, осы бір текті жануарды күтіп баптап өсірген, оның қадір-қасиетін өзге түліктің бір де біріне теңестірмей келген халықтың ұрпағымыз. Алайда бергі дәуірде «Атқа деген құмарлығы халқымның, Машинаға көшсе керек бүгінде» деп қазақ поэзиясының патриархы Қадыр-Мырза Әли айтқандай, осы текті түлікке деген құштар көңіліміз саябырсып қалғандай көрінеді. Темір тұлпар дегенді шығарып жүрген де өзіміз.
Толығырақ облыстық «Орал өңірі» газетінің 2021 жылғы 28 мамырдағы №43 санындағы белгілі журналист Темір Құсайынның «Қошанкөлде ауылым!» атты мақаласында.
zhaikpress
