Ұлы Отан соғысы басталғанда Айман Нәсенқызы төрт жаста, ағасы Қалиахмет алты жаста болыпты. Сол жылы майданға аттанған әкесінен «қара қағаз» келеді. Осылайша бар қиындық анасы Мәнзияның мойнына түсіп, перзенттерін аш қалдырмау үшін совхоздың малына шөп үюші болып жұмысқа кіріскен. Соғыс кезі болғандықтан, тамақ пен киім-кешек майданға жөнелтілетін. Интернатта да мардымды тамақ болмады. Бір таба нанды шоққа көміп, піскен соң, 16 балаға бөліп береді. Әрқайсымызға жетіп болғанша әлгі нан үгітіле беретін. Түнде қарнымыз ашқаннан ұйқымыз келмейтін. Баламыз ғой, көрпенің астына кіріп алып жылайтынбыз.
Толығырақ облыстық «Орал өңірі» газетінің 6 наурыз күнгі №18 санынан журналист Гүлсезім Бияшеваның «Мейірім қонақтаған шаңырақ» атты мақаласынан оқи аласыздар!
zhaikpress.kz
